Cowboymodus activated: paardrijden in Duitsland!
Wanneer de reitführer het commando geeft om met z’n allen in volle vaart door het bos te galopperen, hou ik de eerste seconden mijn adem in. Baze, mijn paard, schiet er in volle galop vandoor. Ik hou de teugels zoals het een ware cowboy betaamt in één hand. Maar ietwat angstig ben ik wel.
Want hier? In het bos? Over dit smalle pad? We stuiven er vandoor en ik buk nog net op tijd voor een laaghangende tak. Het paard voor me schopt zand en steentjes omhoog die ik tegen mijn cap en gezicht voel schieten.
Na die eerste seconden giert de adrenaline door mijn lijf. Plots geniet ik van de wind op mijn gezicht, de zandspetters, het opwaaiende stof en het geluid van galopperende hoeven onder me. Want mán, wat gaat het snel.
Beierse natuur
Waar ik was? In een klein dorpje, Riggerding, in Duitsland. Ruim 8,5 uur rijden en dat voor twee dagen paardrijden. Bij de Josef Haberederer ranch staan meer dan 50 paarden. Voornamelijk Andalusiërs en een paar Quarter horses. En vergis je niet: het is absoluut geen resort. Het is een boerderij waar je als gast in eenvoudige kamers kunt verblijven. Want je komt hier maar voor één ding: en dat is paardrijden.
Gevorderdengroep
Ik had me voor de gevorderdengroep aangemeld, omdat ik niet alleen tochtjes in stap wilde maken.
Die eerste dag mag ik op Baze. Een lief dier, superbraaf, en ik vertrouw hem al snel. Toch blijf ik een beetje gespannen terwijl we dwars door het bos over smalle paden met losliggende steentjes en uitstekende boomwortels rijden.
Ik wil het paard sturen, begeleiden, de controle houden… maar ik heb geen controle. Ik ken het pad hier niet. Ik ken überhaupt de uitdagingen van zo’n omgeving niet. Het is vooral een mentale strijd: durven loslaten en vertrouwen op Baze.
Milka-reclame
De volgende dag – met een lichaam krakend van de spierpijn – mag ik op een ander paard: Paul. Het voelde alsof we in het landschap van de Milka-reclame rijden. En ik merk dat ik ontspan.
Paul is snel en energiek, maar ook braaf. Ik besluit hém te vertrouwen. Ik ben vandaag de passagier, hij kent hier de weg. Hij heeft met zijn 19 jaar al weet ik veel hoe vaak deze paden bewandeld. En dat vertrouwen wordt beloond.
Trailfinders Ruitervakanties B.V.
Benieuwd waar ik zat? Ik heb via TrailFinders mijn weekend geboekt! PS: ze bieden ook ritten aan voor beginners óf een hele week.
Yee-ha cowboy!
En vergis je niet: het is nog steeds doodeng als we honderden meters moeten afdalen over een pad met losliggende steentjes. Paul struikelt een paar keer flink, maar blijft gelukkig staan. Op zo’n moment is het moeilijk om Paul te laten Paulen. Het liefst pak ik de controle terug, maar wat wil ik dan doen? Hem op mijn schouders hijsen en naar beneden wandelen?
We komen veilig weer beneden waar we allemaal opgelucht ademhalen. “Galop recht vooruit!” roept de reitfuhrer naar ons, waarna de oren van de paarden weer vrolijk naar voren steken. En daar gaan we. Nog één keer in rengalop. De adrenaline giert door me heen. En ik kan het niet laten om “yee-ha” te roepen.
